P. Vergili Maronis Ecloga Prima
Meliboeus
- Tityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi
- silvestrem tenui Musam meditaris avena;
- nos patriae finis etdulcia linquimus arva.
- nos patriam fugimus; tu, Tityre, lentus inumbra
- 5
- formosam resonare doces Amaryllida silvas.
Tityrus- O Meliboee, deus nobis haec otia fecit.
- namque erit ille mihi semperdeus, illius aram
- saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus.
- ille meas errare boves, ut cernis, et ipsum
- 10
- ludere quae vellem calamopermisit agresti.
Meliboeus- Non equidem invideo, miror magis; undiquetotis
- usque adeo turbatur agris. en ipse capellas
- protinus aegerago; hanc etiam vix, Tityre, duco.
- hic inter densas corylos modonamque gemellos,
- 15
- spem gregis, a, silice in nuda conixa reliquit.
- saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset,
- de caelo tactasmemini praedicere quercus.
- sed tamen iste deus qui sit da, Tityre,nobis.
Tityrus- Urbem quam dicunt Romam, Meliboee, putavi
- 20
- stultus ego huic nostrae similem, cui saepe solemus
- pastores ovium teneros depellere fetus.
- sic canibus catulos similes, sic matribus haedos
- noram, sic parvis componere magna solebam.
- verum haec tantum alias inter caput extulit urbes
- 25
- quantum lenta solent inter viburna cupressi.
Meliboeus- Et quae tanta fuit Romam tibi causa videndi?
Tityrus- Libertas, quae sera tamen respexit inertem,
- candidior postquam tondenti barba cadebat,
- respexit tamen et longo post tempore venit,
- 30
- postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit.
- namque - fatebor enim - dum me Galatea tenebat,
- nec spes libertatis erat nec cura peculi.
- quamvis multa meis exiret victima saeptis
- pinguis et ingratae premeretur caseus urbi,
- 35
- non umquam gravis aere domum mihi dextra redibat.
Meliboeus- Mirabar quid maesta deos, Amarylli, vocares,
- cui pendere sua patereris in arbore poma.
- Tityrus hinc aberat. ipsae te, Tityre, pinus,
- ipsi te fontes, ipsa haec arbusta vocabant.
Tityrus- 40
- Quid facerem? neque servitio me exire licebat
- nec tam praesentis alibi cognoscere divos.
- hic illum vidi iuvenem, Meliboee, quot annis
- bis senos cui nostra dies altaria fumant,
- hic mihi responsum primus dedit ille petenti:
- 45
- 'pascite ut ante boves, pueri, submittite tauros.'
Meliboeus- Fortunate senex, ergo tua rura manebunt
- et tibi magna satis, quamvis lapis omnia nudus
- limosoque palus obducat pascua iunco.
- non insueta gravis temptabunt pabula fetas
- 50
- nec mala vicini pecoris contagia laedent.
- fortunate senex, hic inter flumina nota
- et fontis sacros frigus captabis opacum;
- hinc tibi, quae semper, vicino ab limite saepes
- Hyblaeis apibus florem depasta salicti
- 55
- saepe levi somnum suadebit inire susurro;
- hinc alta sub rupe canet frondator ad auras,
- nec tamen interea raucae, tua cura, palumbes
- nec gemere aeria cessabit turtur ab ulmo.
Tityrus- Ante leves ergo pascentur in aethere cervi
- 60
- et freta destituent nudos in litore pisces,
- ante pererratis amborum finibus exsul
- aut Ararim Parthus bibet aut Germania Tigrim,
- quam nostro illius labatur pectore vultus.
Meliboeus- At nos hinc alii sitientis ibimus Afros,
- 65
- pars Scythiam et rapidum cretae veniemus Oaxen
- et penitus toto divisos orbe Britannos.
- en umquam patrios longo post tempore finis
- pauperis et tuguri congestum caespite culmen,
- post aliquot, mea regna, videns mirabor aristas?
- 70
- impius haec tam culta novalia miles habebit,
- barbarus has segetes. en quo discordia civis
- produxit miseros; his nos consevimus agros!
- insere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vites.
- ite meae, felix quondam pecus, ite capellae.
- 75
- non ego vos posthac viridi proiectus in antro
- dumosa pendere procul de rupe videbo;
- carmina nulla canam; non me pascente, capellae,
- florentem cytisum et salices carpetis amaras.
Tityrus- Hic tamen hanc mecum poteras requiescere noctem
- 80
- fronde super viridi. sunt nobis mitia poma,
- castaneae molles et pressi copia lactis,
- et iam summa procul villarum culmina fumant
- maioresque cadunt altis de montibus umbrae.